گالری ویتوریو امانوئل (به ایتالیایی: Galleria Vittorio Emanuele II) نام بازاری است در بخش شمالی میدان دلدوئومو و یکی از مراکز مد در ایتالیا است. گالری ویتوریو امانوئل نه یک مرکز خرید ساده، بلکه یک شاهکار معماری است. در این گالری تاریخی و زیبا می‌توانید از تماشای بوتیک‌ها و فروشگاه‌های برندهای مطرح دنیا دیدن کنید. این بازار در بین مردم میلان به گالریا شهرت دارد. نام این بازار به افتخار ویکتور امانوئل دوم نخستین پادشاه ایتالیای یکپارچه است. طراحی آن در سال ۱۸۶۱ بوسیله ژوزپه منگونی انجام شد و ساختمان بین سال‌های ۱۸۶۵ و ۱۸۷۷ ساخته شد.
این مرکز خرید، قدیمی‌ترین مرکز خرید دنیا است. بنابراین شما نه فقط با یک مرکز خرید زیبا، بلکه با یک شاهکار معماری و بنای تاریخی زیبا روبه‌رو هستید که حتی کسانی که علاقه‌مند به خرید نیستند، از تماشای آن لذت خواهند برد. در هنگام خرید و گشت و گذار در این مرکز، می‌توانید در کافه‌های آن، دقایقی استراحت کنید، از تماشای زیبایی سحرانگیز بنا لذت ببرید و فنجانی قهوه بنوشید. بازار به سبک نئوکلاسیک نزدیک به باروک ساخته شده است. سقف بازار از شیشه و چدن ساخته شده و کف آن را موزائیک‌های رنگی گوچک طراحی شده، پوشانده است. بازار میدان دلدوئومو را به تئاتر لا اسکالا وصل می‌کند. برای رسیدن به این بازار می‌بایستی از خط ۱ (قرمز) یا خط ۳ (زرد) مترو میلان در ایستگاه دوئومو استفاده کرد.
تصاویر مرکز مد میلان معروف به گالریا را مشاهده نمایید:
اینجا هر چیزی از کتاب ها، نقاشی ها، ظروف نقره و طلا و جواهرو … را ارائه می دهند. برندهای تجاری معروفی مانند لویی ویتون، پرادا ، گوچی، فندی و … دارای فروشگاهایی در گالری ویتوریو امانوئل هستند. دراین مکان زیبا رستوران های لاکچری و زیبایی وجو دارد که هم زمان غذا بخورید و از محیط لذت ببرید. تمام تابلو‌های فروشگاه‌هایی که در این گالری وجود دارند باید از رنگ‌های مشابهی (حروف طلایی بر روی پس‌زمینه سیاه) استفاده کنند.
برای ساخت این ساختمان زیبا، شهرداری میلان سه رقابت را جهت جمع‌آوری ایده، سازماندهی‌کرد و به بهترین ایده جایزه داد. برنده این رقابت‌ها، ایده‌ی «جوزپه منگونی» بود که برای زیبایی و استواری‌اش مورد تقدیر قرار گرفت و در سال ۱۸۶۳، برنده‌ی سومین رقابت شد. دو سال بعد، پادشاه سنگ بنای ساختمان را در جایی که قرار بود هشت ضلعی گالری باشد، قرار داد. این سنگ یک تخته سنگ گرانیتیِ حاوی نقاشی‌هایی از گالری، قوانین تشریفاتی و چند سکه‌ی طلا بود. حدود هزار نفر از جمله سنگ‌تراشان، آهنگران و شیشه‌گران تحت نظارت و سرپرستی منگونی در این پروژه مشارکت کردند.
کار به سرعت جلو می‌رفت و ظرف مدت دو سال، ساخت گالری به اتمام رسید. فقط طاق قوسی ورودی گالری ماند که بعداً در دسامبر ۱۸۶۷، تکمیل شد. در تاریخ ۳۰ دسامبر یعنی یک روز قبل از افتتاحیه، شایعاتی در بین مردم به وجود آمد که برخی را هیجان‌زده و برخی را مردد کرد. در آن روز، منگونی هنوز بر روی داربست ایستاده بود و داشت کار می‌کرد اما بعداً جسد او هم درست در زیر همان داربست پیدا شد. بعضی‌ها می‌گفتند که او دچار حمله قلبی شده و برخی دیگر معتقد بودند که او تحمل انتقاد‌ها را نداشته و با پایین انداختن خود از بالای داربست، خودکشی کرده است.
طولی نکشید که گالری ویتاریو امانوئل دوم به مکان ملاقات میان افراد طبقات بالای جامعه تبدیل شد که برای نمایش لباس‌های خز، جواهرات و ثروت‌شان به یکدیگر و نوشیدن قهوه در «Biffi» به آنجا می‌آمدند. یکی از مراسمی که در این گالری انجام می‌شد، چرخیدن روی تصویر گاو بود. میلانی‌ها معتقد بودند که اگر کسی سه بار با پاشنه‌ی پا روی گاو بچرخد و زمین نخورد، در آن سال برایش خوشی و شگون به همراه دارد. ثروتمندان هم برای خودنمایی و تفریح، ریسک افتادن را به جان می‌خریدند و این کار را انجام می‌دادند.
با گذشت سال‌ها، علی‌رغم ایجاد خیابان‌هایی هم طراز با این گالری، اما ویتوریو امانوئل همچنان نقطه‌ی کانونی طبقه سرمایه‌دار میلان باقی ماند. شاید این بنا موفقیت خود را مدیون موقعیت مکانی‌اش بود که در مرکز شهر قرار داشت، یا شاید به خاطر وجود رستوران «ساوینی» بود که بهترین «ریزوتو‌های زعفرانی» را در کل شهر داشت که حتی «گریس کلی» هم از آن تعریف کرده بود.
شاهکار معماری منگونی از مکانی محبوب برای ملاقات، به گذرگاهی میان دو میدان تبدیل شد که برای نمایش‌ها، تجمعات، سخنرانی‌ها، اعتراضات و درگیری با پلیس استفاده می‌شود. امروزه گالری امانوئل مکان ملاقات توریست‌ها و راهنما‌های آن‌هاست؛ اینجا جایی است که کبوترها روی دسته‌ی مونوپاد توریست‌هایی که در حال سلفی گرفتن هستند، می نشینند. هنوز هم می‌توان در این گالری راه رفت، سه بار بر روی تصویر گاو چرخید یا در «Zucca» قهوه نوشید و در «Campari» نوشیدنی سفارش داد. در ماه مه ۲۰۱۵، این مکان مجدداً بازسازی شد و گذرگاهی بر روی سقف آن ایجاد شد که طول آن ۲۵۰ متر بوده و از طریق «خیابان ویا پلیکو» قابل دسترسی می‌باشد.
× حذف تبلیغات
[شیرآلات و لوازم بهداشتی لوکس ساختمانی]
Boosted (0)
[تولید سنگ های دکوراتیو (سنگ آنتیک و مصنوعی)]
Boosted (0)
[وارد کننده تجهیزات سرویس بهداشتی]
Boosted (0)
[ارائه دهنده راه حل های خانه هوشمند و BMS]
Boosted (0)
[تامین کننده پارکت چوب طبیعی اروپایی، کف و نمای چوبی فضای خارجی]
Boosted (0)
